Nie możesz zacząć medytować?
Nie wolno Ci się poruszyć? Nawet podrapać?
Nie umiesz pozbyć się myśli?
Masz problem w utrzymaniu koncentracji?
Nie masz gdzie medytować? Nie masz cichego miejsca w odosobnieniu?
Zasypiasz na medytacji?
Medytacja jest dla Ciebie nieosiągalna?
Jeżeli jeszcze coś innego uniemożliwia Ci Twoją medytację – napisz o tym koniecznie w komentarzu.
Wspólnie możemy znaleźć rozwiązanie na każdą przeszkodę w medytacji.
Podstawową przeszkodą, która może pojawić się wobec medytacji, to własne wyobrażenie, że robisz to nie dość dobrze.
Medytacja to akceptacja, więc w pewnym sensie masz rację 😉
Żeby zacząć medytować, warto zaakceptować, że na początku nasza medytacja nie będzie doskonała.
Medytacja długo może nie być doskonała.
Mało tego – po wielu latach medytacji, możemy mieć okresy słabszej formy.
A im bardziej tego nie akceptujemy, tym bardziej wpadamy w pułapkę ściągania siebie w dół.
Na samym początku mamy dużo wyobrażeń o tym, czym jest medytacja i jak ma wyglądać.
Te wyobrażenia często przeszkadzają w medytowaniu, i w ogóle w zaczęciu własnej przygody z medytacją.
Część wiedzy o medytacji pochodzi z obserwacji ludzi, którzy medytowali wiele lat. A często byli to ludzie, którzy urodzili się już z pozytywną karmą w temacie medytacji. Nie trudno się domyśleć, że porównując się z nimi, można popaść w kompleksy. Próbując ich naśladować, możemy nie przebrnąć początków. Oni z pewnością inaczej zaczynali medytować, niż robili to po osiągnięciu mistrzostwa w medytacji. Każdy z nas ma prawo doświadczać przeszkód w medytacji, aż do pełnego oświecenia.
Myśli – koncentracja
Medytacja nie jest odcinaniem się od myślenia – takie praktyki są szkodliwe i niebezpieczne.
W medytacji obserwujemy swoje myśli, pozwalamy im przepływać, nie walczymy z nimi, akceptujemy je.
Nie ulegamy myślom nie związanym z wybranym tematem medytacji. A jeżeli już za nimi odpłyniemy – za każdym razem, z życzliwością do siebie wracamy, do świadomości swojego ciała, do oddechu. Powracamy do właściwego tematu medytacji.
Nieporuszanie ciała
Niektórzy nie mają z tym problemu. Inni zbliżają się do szaleństwa nie mogąc się podrapać. Nie porównujmy się. Medytacja nie zależy od unieruchomienia ciała. Jest wiele odmian medytacji w ruchu, więc błędnym założeniem jest, że w medytacji nie można się poruszyć. Są odmiany medytacji, w których celem jest nieporuszanie się – jeżeli mamy z tym problem, po prostu nie musimy praktykować tej formy medytacji. Możemy medytować akceptując swoje poruszanie się. Możemy skupić swoją uwagę na swoim ruchu – to może być nasza medytacja.
Warunki do medytacji
Na początek, kiedy uczymy się medytować – dobrze jest zapewnić sobie odosobnione, ciche miejsce. Jednak jeżeli nie mamy takiej możliwości – nie poddawajmy się. Medytować możemy z otwartymi oczami, np. „czytając książkę” 😉
Natomiast przeszkadzające odgłosy otoczenia, mogą być tematem medytacji – akceptacji dopływających do nas dźwięków. To co nam wcześniej przeszkadzało, może stać się piękną, harmonijną muzyką, kiedy zaczniemy o tym medytować 🙂
Zasypianie na medytacji
Sen jest naturalną regeneracją. Zasypiamy by odzyskać energię. Głębokie oddechy przed medytacją i w trakcie zasypiania, mogą pomóc przywrócić i utrzymać rześkość umysłu.
Drugim powodem może być znudzenie. Tu rozwiązaniem może okazać się większe zaangażowanie się w medytację. Wręcz zafascynowanie się medytacją. Medytujmy z pasją.
Jeżeli czujesz, że medytacja jest dla Ciebie nieosiągalna, że jest zbyt trudna, nie do ogarnięcia, że nie masz do niej dostępu, bo jest np. tylko dla wybranych – spróbuj poczuć swoją wartość. Poczuj, że jesteś godna/godny przyjemności. Powoli, stopniowo oswajaj się ze stanem medytacji. Nie musisz od razu wchodzić do głębokiej wody – zacznij od świadomego relaksu. Zacznij od uzdrawiania swojej samooceny. Pokochaj siebie <3