Kategoria: Przemyślenia medytacyjne

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Co zrobić, kiedy ktoś Ci źle życzy?

Jak ktoś źle życzy, to znaczy, że sam jest zagubiony. Nie jest szczęśliwy. Nie czuje się sam ze sobą dobrze. Nie chce się przed sobą do tego przyznać. Ucieka od siebie. Czasami z rozpaczy atakuje innych. Nie chce tego po sobie pokazać. Udaje silnego.

Każdy z nas potrzebuje miłości. Każdy z nas o nią woła. Każdy z nas inaczej, po swojemu.

Prostota dyktuje powiedzenie wprost: „potrzebuję miłości”, „kochaj mnie”, „przyjmij moją miłość”.

Żeby komuś pomóc odnaleźć siebie i miłość w sobie – najpierw samemu trzeba odnaleźć siebie miłość w sobie.

Foto: Bekir Dönmez

Jeżeli ktoś Ci źle życzy – odnajdź miłość w sobie w tej relacji.

Walcząc, obwiniając – stawiasz się w takiej samej roli co ta osoba – w zagubieniu miłości.

Kiedy odnajdziesz miłość w sobie w tej relacji – kieruj się miłością. Miłość jest największą mocą. Miłość zawsze daje najlepsze rozwiązanie. Miłość rozpuszcza największe mury. Rozjaśnia największe mroki. Prostuje największe zawiłości.

Miłość jest cierpliwa i nie narzuca się. Kiedy ta osoba nie chce miłości, bo nie jest gotowa – nie narzucaj się. Kieruj się miłością, akceptuj tą osobę taką jaka jest. Idź swoją drogą. Nie odpowiadasz za tą osobę. Nie musisz z nią walczyć. Miłość wypełni Cię poczuciem niewinności. Miłość da Ci wewnętrzną równowagę i spokój. Odnajdziesz pełne bezpieczeństwo i niezależność w miłości.

Pozwól miłości działać.
Pozwól miłości działać w tej relacji.
Pozwól miłości działać w Twoim życiu.
Pozwól miłości działać w Tobie.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Głębia

Tak naprawdę nie musisz wchodzić wgłąb siebie.
W medytacji głębia wypływa z Ciebie.
Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Dialog

Nie zawsze najlepsze są słowa, żeby coś przekazać.
Słowa czasami rozumiemy inaczej od rozmówcy.
Nie zawsze właściwie wyczuwamy intencje rozmówcy.
Nie musimy być jasnowidzami.

Foto: Heart and Soul nebulae

Czasami emocje przesłaniają rozumienie.
Innym razem, rozumienie przesłania odczuwanie.
Kiedy nie słuchamy, bo mamy gotową koncepcję – nie rozmawiamy – prowadzimy monolog.
Kiedy projektujemy własne emocje na drugą osobę – nie rozmawiamy – prowadzimy monolog.

Kiedy nie wiemy – pytajmy.
Nie jesteśmy pewni? – dopytajmy.
Miejmy odwagę naprawdę rozmawiać.
Miejmy odwagę słuchać cierpliwie.

Zapewne czasami prowadzisz dialog wewnętrzny.
Niech to będzie prawdziwa, dojrzała rozmowa.
Słuchaj siebie z szacunkiem i mów do siebie z szacunkiem.
Dogaduj się ze sobą – nie tylko słowami – wsłuchaj się we własne uczucia.

Będąc w zgodzie ze sobą – łatwiej dogadasz się z innymi.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Niewinność

Niewinność najczęściej kojarzona jest z małym dzieckiem. Ewentualnie z uniewinnionym przez sąd oskarżonym. Czy kojarzymy niewinność na co dzień ze sobą? Czy ten temat jest dla nas łatwy kiedy się z nim mierzymy?

Pomimo, że niewinność jest kojarzona z małym dzieckiem – dzieci bywają obwiniane. Obwiniane są z różnych powodów. Czasami, bo coś źle zrobiły – zdaniem obwiniającego. Czasami dla przejęcia kontroli nad dzieckiem. Dziecko uczy się, o swojej winie i samo zaczyna obwiniać siebie w różnych sytuacjach i z różnych powodów.

Jako dorośli również doświadczamy obwiniania. Jednak to, czy damy się obwinić, tak naprawdę zależy od tego, czy sami wierzymy w sens obwiniania. Jeżeli w to wierzymy – nadajemy moc obwinianiu. Sami obwiniamy innych i oczekujemy, że to zadziała. Niestety to działa w dwie strony. Nie da się tego rozdzielić. Wyobrażenie, że obwinianie ma sens, działa w głowie właściciela na niego samego podwójnie. Kiedy obwiniamy innych, utwierdzamy się w tym i z większą mocą potem obwiniamy siebie.

Jest tylko jedno skuteczne rozwiązanie. Odpuścić obwinianie w ogóle. Koncentrować się na poczuciu niewinności w sobie i wobec innych.

Jak czuć się niewinnym, mając świadomość swoich przewinień? Czy na pewno jest rozsądne uważać za niewinnego, kogoś kto nas skrzywdził?

Warto tu odróżnić pojęcie odpowiedzialności i niewinności. Kiedy ktoś krzywdzi – jest za to odpowiedzialny. Kiedy sami robimy coś, za co czujemy się winni – jesteśmy, jako dorosłe osoby odpowiedzialne za to co robimy. Poczucie winy jest emocją i wypływa z sumienia. Emocja ta, jak każda inna, trwa chwilę. Po rozładowaniu energii, możemy wyciągnąć wnioski i podjąć na przyszłość nowe decyzje.

Uczymy się tak żyć, żeby czuć się niewinnie.
Intuicja zawsze nas prowadzi tak, żebyśmy czuli się niewinnie.
Niewinność to czyste sumienie.
Niewinność to fundament do szczęśliwego życia.
Niewinność to wolność.
Niewinność to moc.

Jestem niewinny
Jesteś niewinny
Jesteś niewinna

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Dobrobyt

Świadomość dobrobytu.
Doświadczanie dobrobytu.
Od czego zależy dobrobyt?
Jak osiągnąć dobrobyt?
I czym tak naprawdę jest dobrobyt?

Pierwsze skojarzenie to zapewne posiadanie dużej ilości pieniędzy i dóbr materialnych.
Jeżeli jesteśmy w ich posiadaniu i nie przeszkadzają nam się cieszyć życiem to będziemy w dobrobycie.
Jednak, jeżeli nie potrafimy cieszyć się życiem, to żadna ilość pieniędzy i najdroższych dóbr materialnych nie da dobrobytu.

Dobry byt.
Dobro byt.

Kiedy doceniamy to co mamy i zaspokajamy swoje potrzeby – to mamy dobrobyt. Doświadczamy dobrobytu.

Możemy próbować wypełnić w sobie poczucie braku, gromadzeniem przedmiotów – ale to nie zapewni dobrobytu.

Gromadzenie kapitału, majątku jest cenne, kiedy nie opieramy na nim swojej samooceny, poczucia bezpieczeństwa i dobrobytu. Jedno drugiego nie zapewni. Stworzyć może jedynie iluzję. Kiedy uzależniamy jedno od drugiego, trzymając się iluzji, zaczynamy napinać się i bać o to, że ta bańka może prysnąć. Łudzimy się, że to dlatego, że jeszcze za mało mamy.

A tymczasem okazuje się, że zawsze mamy wystarczająco dużo.
Zawsze możemy doświadczać dobrobytu.
Zawsze możemy cieszyć się tym co mamy i doceniać to.
Życzę nam wszystkim dobrobytu – Dobrego Bytu.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Nawyki

Mówi się, że przyzwyczajenie jest drugą naturą.
Nawyki są niezbędne do funkcjonowania. Mamy bardzo wiele różnych nawyków. Wielu z nich nawet sobie nie uświadamiamy. Części z nich wcale nie musimy być świadomi. Działa? – i dobrze.
Nawyki tworzą się przez powtarzanie. Mamy nawyki mięśniowe, ogólnie cielesne. Emocjonalne. Wyobrażeniowe, mentalne. Uczuciowe, medytacyjne. A raczej nawyki dostrajania się do wyższych wibracji, bo stan medytacji i uczyć wyższych, jest zawsze w sferze spontaniczności.

Mamy nawyki, które nam szkodzą, albo, które są obojętne i takie, które nam służą.
Jak zmienić swoje nawyki które nam szkodzą?

Przyjrzyjmy się takiemu przykładowi: nawyk garbienia się. Jest związany z psychicznym chowaniem się w sobie. Może być zamykaniem się, w poczuciu winy, wstydu i lęku. Z tym wiążą się adekwatne nawyki wyobrażeń i myślenia. Te wszystkie sfery są ze sobą połączone i wpływają na siebie wzajemnie. Możemy działać na jedną z tych sfer, ale zmiany wtedy będą trudniejsze i wolniejsze. Kiedy natomiast oddziałujemy naraz na więcej sfer danego nawyku – wtedy zmiany są o wiele łatwiejsze, szybsze i trwalsze.

Niszczący nawyk zmieniamy nie poprzez samo usunięcie go. To tak nie zadziała, trzeba wyrobić nowy, zdrowy nawyk. Nowy nawyk wymaga wielu, a czasami bardzo wielu powtórzeń. Powtórzenia, które są oddalone od siebie w czasie – też dadzą słabszy efekt. Systematyczność ma tutaj kluczowe znaczenie.

Wracając do garbienia się, warto połączyć odpowiednie ćwiczenia fizyczne z odreagowaniem stłumionych emocji. Niekoniecznie w tym samym czasie. Do tego warto dodać odpowiednie afirmacje – pozytywne stwierdzenia zgodne z prawdą, które wzmocnią zdrowe myślenie o sobie.
Warto też wesprzeć cały proces odpowiednim odżywianiem, tak, żeby wzmocnić ciało i psychikę.

Chcemy dokonać zmiany. To co nowe, często jest nieznane. Może mamy jakieś wyobrażenia o tym, ale i tak jest to obce, bo tego nie doświadczyliśmy. Dlatego czasami nie udaje nam się dokonać pełnej zmiany. Nie znamy tego zdrowego nawyku, którym chcemy zastąpić stary.

Wtedy warto medytować i kontemplować to, co chcemy osiągnąć.
Zanim dokonamy zmiany, kontemplujemy niewinność, poczucie bezpieczeństwa, odwagę, zaufanie. Medytujemy nad prawidłową postawą. Medytacja nie jest działaniem tylko w wyobraźni. Medytacja to doświadczanie tego zdrowego stanu w sobie.
W medytacji możemy dotrzeć tam, gdzie jeszcze nie jesteśmy gotowi dotrzeć poza medytacją.
Powtarzając medytację na wybrany temat poznajemy coraz głębiej i pełniej swój cel.
Oswajamy nieznane.
Koordynując w medytacji swoje zmienianie nawyków, dokonujemy lepszych, bardziej świadomych wyborów.

Który swój nawyk chcesz zmienić?

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Sen

Tej nocy miałem sen, który zapamiętałem i odczytałem przesłanie.

Sen był z tych, po których, po przebudzeniu potrzeba chwili, żeby dojść do tego, że to był sen.

Wykładam towar w supermarkecie (15 lat temu skończyłem czteroletnią pracę w jednej z sieci). Sytuacja dosyć nietypowa, bo to cała wielka paleta z samych pudełek z zapałkami. Oczywiście we śnie czułem, że to normalka. Wykładam. Coś tam się posypało na bok, na paletę sąsiednią. Zbieram i zaczynam rozpalać ognisko. Tak, rozpaliłem ognisko w supermarkecie. Patrzę dookoła, bo czułem, że lepiej żeby tego inni nie widzieli. Zajęła się sąsiednia półka. Ugasiłem. Potem jak poczułem, że ogień już się pali bezpiecznie, poszedłem i się obudziłem.

Czyżbym wypalał przeszłość? 😉

W przeszłości, kiedy pracowałem w supermarkecie, czułem, że to nie jest moje miejsce. Czułem, że to nie jest to, co bym chciał robić. Że to nie jest to, w czym jestem dobry i do czego mam predyspozycje. Oczekiwałem, że mogę się spełnić wyłącznie w swoich pasjach, a tamtą pracę traktowałem jako niewdzięczny przymus. Na początku pracowało mi się ciężko. Nie chciało mi się tego robić. Nie wierzyłem, że to ma sens. Taka karma – mnich nie może kalać się pracą.

Cały czas pracowałem nad sobą. Medytowałem. Pracowałem nad samooceną i pozytywnym nastawieniem. Po czterech latach, pracowało mi się już całkiem nieźle. Zacząłem nawet mantrować afirmację w pracy: „lubię to co robię, robię to co lubię”. I nareszcie poczułem spełnienie. Klienci doceniali moją życzliwość, zwierzchnicy zaangażowanie. Poczułem, że mogę odejść, pójść dalej i nie wracać.

To było bardzo cenne doświadczenie. Nauczyło mnie pokory, zaangażowania i wytrwałości. Ta praca dawała mi dużo przyjemności, ale dopiero, kiedy włożyłem w nią serce. Wcześniej chciałem przeskoczyć ten etap. Chciałem żeby moją pracą była moja największa pasja – pomaganie ludziom na warsztatach z rozwojem i prowadzenie indywidualnych sesji rozwoju. Pomimo, że robiłem to jeszcze wcześniej – nie byłem gotowy robić tego na większą skalę. Musiałem przejść jeszcze inne etapy w życiu, żeby dojrzeć do otwartości na większy przepływ energii. Codzienna medytacja w końcu wypracowała swobodny i niezakłócony przepływ energii.

Niezależnie od tego na jakim etapie swojego życia jesteś – możesz czuć spełnienie i sens tego co robisz. Życie to zmiany, a spełnienie pozwala iść do przodu. Spełnienie zależy tylko od Ciebie, od Twojego nastawienia. Ciesz się każdego dnia swoją pracą, swoją nauką i swoją pasją. Doświadczaj szczęścia w byciu dobrym człowiekiem.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Relacje z rodzicami

Jakie masz relacje z rodzicami?
Niezależnie od tego, czy w życiu, czy tylko w umyśle i sercu.
Myślisz o nich z miłością i wdzięcznością?
Czy raczej żalem i nienawiścią?
A może są Ci obojętni?

Moje piąte urodziny

Uzdrowienie relacji z rodzicami jest podstawą do spokojnego, zdrowego, szczęśliwego i spełnionego życia.
Tak jak w uzdrawianiu każdej innej relacji, najważniejsze jest przebaczenie całej przeszłości, oraz zwrócenie sobie i im wolności.

Niespełnione oczekiwania, o których zapomnieliśmy, bo trzymanie ich było zbyt bolesne.
Poczucie niezrozumienia, braku akceptacji, bycia niewysłuchanym.
Niezaspokojona potrzeba miłości, bycia kochanym i kochania, czucia, że nasza miłość jest przyjęta.
Opuszczenie…
Dystans, brak emocji, a zaraz ich nadmiar i przytłoczenie.
I w tym wszystkim małe dziecko, które czuje się zależne od rodziców.
Małe dziecko, które wyolbrzymia każde zdarzenie – a kiedy spotyka je większy problem, uczy się z nim sobie radzić tłumiąc, wypierając, uciekając do świata wyobraźni.

Jak to wszystko wybaczyć? Jak uwolnić się od takiego ciężaru, który zniknął z naszego pola widzenia, ale ciągle ma wpływ na nas dorosłych i na nasze życie?

Tłumaczenie, że oni też nie mieli łatwego dzieciństwa – nie wystarczy. Tłumaczenie, że tak naprawdę chcieli dobrze – też nie wystarczy. Można też mieć świadomość własnych prowokacji i braku otwartości wynikających z karmy. To wszystko są ważne etapy, ale nie są to ostateczne rozwiązania. Najlepiej kiedy nie są to tylko informacje i racjonalizowanie. Najlepiej kiedy czujemy autentyczny kontakt ze swoim wnętrzem.

Ważne jest świadome, pełne i głębokie doświadczenie całej swojej traumy z dzieciństwa. Przyznanie się do cierpienia, skrzywdzenia, zaniedbania – ale nie po to żeby wzmacniać urazy – po to żeby poczuć się wysłuchanym, zaakceptowanym, zrozumianym. Ujawniamy przed samymi sobą, to co nas najbardziej bolało. Jako dzieci nie byliśmy jeszcze za siebie odpowiedzialni – to była rola rodziców.

Tego etapu nie da się przeskoczyć. Dopiero po nim możemy kontynuować przebaczenie i zwracanie wolności. Dopiero po nim dalszy proces będzie łatwiejszy i pełniejszy.

Aż zrobi się w nas miejsce na spokój i głębokie uzdrowienie relacji z rodzicami.
Wypełnimy się miłością i wdzięcznością, niezależnie od przeszłości.
Ten proces może powracać.
Coraz głębiej i coraz pełniej.
Aż pozostaną jedynie miłość i wdzięczność.
Radość i spełnienie.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Związek partnerski

Co sprawia, że jednych uskrzydla, a innych pogrąża?

Z pewnością jest to sprawa indywidualna.
Są też elementy, które dotyczą nas wszystkich.
Zaczynając od oczywistości, jak wzajemna miłość, zrozumienie, zaufanie.
Kończąc na indywidualnych preferencjach, wartościach, przyzwyczajeniach.

Nie każda para stworzy udany związek.
Przede wszystkim na drodze może stanąć brak motywacji.
Ale najważniejsza jest własna dojrzałość i chęć rozwoju, bo związek to zmiany, to wspólne wzrastanie.

Niezależnie od tego, czy jesteś w związku, udanym, czy nie.
Czy jesteś sam, sama, tęskniąc za związkiem, czy wręcz przeciwnie.
Praca nad sobą dotyczy nas wszystkich.

Kiedy chcemy stworzyć udany związek, albo uzdrowić ten, w którym jesteśmy – warto skupić się na takich tematach jak uzdrowienie związku ze sobą, własnej samooceny, uzdrowienie starych związków, przede wszystkim z rodzicami. Trzeba też uzdrowić relację z Bogiem – w wersji dla ateistów, można to nazwać relacją z życiem.

Jak uzdrowić relację z osobą, której już nie ma, albo nie chcemy się z nią spotkać?
Uzdrawiania związku dokonujemy przede wszystkim w sobie.
W każdym uzdrawianiu związku podstawą są przebaczenie i zwrócenie wolności.

Zwracanie wolności

Jeżeli chcemy z kimś być – zwracanie wolności nie oznacza utraty tej osoby. Dajemy pełną wolność i ta osoba z własnej woli jest z nami. Tylko takie bycie ze sobą jest w pełni zdrowe.

To, że kogoś już z nami nie ma, nie jest jednoznaczne z daniem wolności. Trzeba spojrzeć w głąb siebie i poczuć. Odpuścić wszelkie oczekiwania, emocje, wyobrażenia.

Przebaczenie

Przebaczenie nie oznacza, że teraz tej osobie dajemy przyzwolenie do dalszego krzywdzenia nas. Przebaczenie daje wolność od trzymania urazy i od oczekiwania na kolejne cierpienia. Prawdziwe przebaczenie daje siłę i zmiany w postawie i zachowaniu. Przestajemy być podatni na to, co nas wcześniej raniło.

Zawsze przebaczamy i zwracamy wolność jednocześnie sobie i tej drugiej osobie.
W pełnym poczuciu wolności i przebaczenia – otwieramy się na miłość i zaufanie do siebie.
Akceptujemy siebie i tą drugą osobę.
Akceptujemy przeszłość i zostawiamy ją za sobą.
Nie musimy już do niej wracać.

Przebaczając i zwracając wolność – tworzymy przestrzeń, w której możemy tworzyć związek oparty na wzajemnym szacunku, miłości, przyjaźni, samorealizacji, spełnieniu.
W zdrowym związku partnerskim, obie osoby są pełne, kompletne i samowystarczalne uczuciowo.

Wolni od oczekiwań, dajemy sobie wzajemnie to, co mamy najlepszego – otwartość i miłość.

Kategorie
Przemyślenia medytacyjne

Docenianie daje spełnienie

Docenianie tego co mam, tego co jest, takie jakie jest – jest piękne i pomaga poczuć spełnienie.
Nie trzeba czekać – w każdej chwili jest co doceniać.

Foto: Wiesław Vislav Mileńko

Od kiedy każdego dnia wieczorem podsumowuję dzień docenianiem – czuję coraz bardziej spełnienie.
Czuję spełnienie, bo doceniam, i w ogóle dostrzegam rzeczy, które mogłyby wydawać się banalne – ale one naprawdę są wspaniałe.
A im bardziej doceniam, tym bardziej czuję realną wartość tych nawet najmniejszych rzeczy w moim życiu.
Te najmniejsze rzeczy składają się tak naprawdę na całe moje życie – nie same te największe.
Największe dzieją się co jakiś czas – i żeby być szczęśliwym, musiałbym żyć przeszłością – a to się wyklucza, bo nie da się być szczęśliwym, żyjąc przeszłością.
Doceniam siebie i swoje życie w tej chwili.
Doceniam to co robię w tej chwili.
Doceniam, że to czytasz <3